Azoren 3
Blijf op de hoogte en volg Wilma
29 Oktober 2016 | Portugal, Albufeira
Dinsdagmiddag is het zover. De badkamerklus is geklaard. Wilfried, onze Belgische buurman, heeft een vers brood voor ons gebakken.
We kunnen vertrekken.
Patrick heeft de gribfiles zitten bestuderen en besluit om eerst wat Zuidelijk te varen in de hoop de harde wind te ontlopen die de staart van de hurricane met zich mee zal brengen.
De eerste 3 dagen lijkt die tactiek te werken. We beginnen zelfs te klagen over het feit dat er te weinig wind staat.
Dat gemopper wordt de 3e dag wel afgestraft. Willen we wind, dan krijgen we wind. 8 knopen, ha, de motor kan af, we kunnen zeilen. 18 knopen wind, dat begint erop te lijken. 28 knoop, er gaat een rifje in. . En als de wind verder aantrekt naar 35 knopen haalt Patrick het grootzeil naar beneden. Met uitschieters naar 44 knoop krijgen we dus alsnog een behoorlijke zwieper mee van die hurricanetail. De Westerstorm blaast de Rih Malti met nog slechts een klein fokje getooid gelukkig de goede kant op en de snelheidsmeter loopt op naar 11, 12, 13 en we klokken zelfs 14,5 mijl.
Indrukwekkend zijn de muren van water, tot 6 meter hoog, die achter de kont van het schip aan komen rollen. Maar wat een schip is die Bestevaer. Ze geeft geen krimp, tilt elke keer haar kontje netjes omhoog en laat de enorme golven kalmpjes onder zich doorrollen.
En mijn schipper, ouwe rot in het vak, straalt alle rust uit en doet alsof dit de normaalste gang van zaken is. Dat geeft mij alle vertrouwen dat het prima is zo en dat ik mag genieten van het indrukwekkende natuurgebeuren om mij heen.
In de vroege morgen van de 7e dag naderen we Cabo de Sao Vicente.
De Navtex deelt mee dat de Portugese Atlantische havens zoals Porto en Nazare i.v.m. de storm gesloten zijn.
Maar wij hoeven niet linksaf en steken het Verkeersscheidingsstelsel (TSS) keurig haaks over om verder Zuid van de Algarve naar het Oosten te zeilen. In de middag draait de wind helaas naar het Zuidoosten en we ploegen tegen de straffe wind in verder richting Albufeira.
De onweersbuien zijn niet van de lucht en brengen bakken regenwater met zich mee.
Dan denk je even; leuk is anders.
Misschien ben ik nu wel voorgoed genezen van dat zeezeilen.
Maar als we, na het afmeren in de stromende regen, elkaar feliciteren met de oversteek, voel ik een enorme voldoening. En ik weet. Dit zeilvirus is te hardnekkig om door welke storm dan ook weggeblazen te worden.
We kunnen vertrekken.
Patrick heeft de gribfiles zitten bestuderen en besluit om eerst wat Zuidelijk te varen in de hoop de harde wind te ontlopen die de staart van de hurricane met zich mee zal brengen.
De eerste 3 dagen lijkt die tactiek te werken. We beginnen zelfs te klagen over het feit dat er te weinig wind staat.
Dat gemopper wordt de 3e dag wel afgestraft. Willen we wind, dan krijgen we wind. 8 knopen, ha, de motor kan af, we kunnen zeilen. 18 knopen wind, dat begint erop te lijken. 28 knoop, er gaat een rifje in. . En als de wind verder aantrekt naar 35 knopen haalt Patrick het grootzeil naar beneden. Met uitschieters naar 44 knoop krijgen we dus alsnog een behoorlijke zwieper mee van die hurricanetail. De Westerstorm blaast de Rih Malti met nog slechts een klein fokje getooid gelukkig de goede kant op en de snelheidsmeter loopt op naar 11, 12, 13 en we klokken zelfs 14,5 mijl.
Indrukwekkend zijn de muren van water, tot 6 meter hoog, die achter de kont van het schip aan komen rollen. Maar wat een schip is die Bestevaer. Ze geeft geen krimp, tilt elke keer haar kontje netjes omhoog en laat de enorme golven kalmpjes onder zich doorrollen.
En mijn schipper, ouwe rot in het vak, straalt alle rust uit en doet alsof dit de normaalste gang van zaken is. Dat geeft mij alle vertrouwen dat het prima is zo en dat ik mag genieten van het indrukwekkende natuurgebeuren om mij heen.
In de vroege morgen van de 7e dag naderen we Cabo de Sao Vicente.
De Navtex deelt mee dat de Portugese Atlantische havens zoals Porto en Nazare i.v.m. de storm gesloten zijn.
Maar wij hoeven niet linksaf en steken het Verkeersscheidingsstelsel (TSS) keurig haaks over om verder Zuid van de Algarve naar het Oosten te zeilen. In de middag draait de wind helaas naar het Zuidoosten en we ploegen tegen de straffe wind in verder richting Albufeira.
De onweersbuien zijn niet van de lucht en brengen bakken regenwater met zich mee.
Dan denk je even; leuk is anders.
Misschien ben ik nu wel voorgoed genezen van dat zeezeilen.
Maar als we, na het afmeren in de stromende regen, elkaar feliciteren met de oversteek, voel ik een enorme voldoening. En ik weet. Dit zeilvirus is te hardnekkig om door welke storm dan ook weggeblazen te worden.
-
29 Oktober 2016 - 02:23
Len:
Zoooo, was heftig, maar wel genoten.
OP naar de volgende zeiltocht dus.
Keep me posted!
Len -
29 Oktober 2016 - 09:15
Jeanny:
Jeetje, van al die knopen heb ik geen verstand, maar begrijp wel dat het heel erg tekeer moet zijn gegaan. Knap staaltje werk, Wilma. -
30 Oktober 2016 - 23:41
Albert En Loes:
Jeetje wat een lef heb je Wilma.
Een echte zeevrouw. ik doe het je niet na met die harde wind/storm.
groetjes van Albert en Loes Dommisse -
27 November 2016 - 12:30
Henk:
Leuk verslag Wilma, zeer uitnodigend om weer de zee op te gaan!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
