7 Udomxai / Muang Xai

Vanmorgen met bus vertrokken naar hier. Uur voor vertrek werd al begonnen met inpakken. Bagage op dak en passagiers op de banken.Bank vol dan werden krukjes in gangpad gezet voor volgende en zo werd naar voren gewerkt tot hij propvol zat. Conducteur controleert de kaartjes via ramen want ook voor hem geen kont meer te keren in de bus. Ik had grote zak chips (gedroogde banaanplakjes) gekocht om uit te delen dus het contact met de Laotianen was snel gelegd. Vooral de foto van Jalt als kerstmannetje scoort goed. Sanitaire stop ging als volgt. Bus stopt. Mensen die nodig moesten klommen uit raam. Kinderen worden aangegeven en hurken in berm. Heb het maar even opgehouden. Morgen door naar Nong Khiaw. Vandaar uurtje met boot naar benik vergetenhoehetheet. Dorpje omringd door hoge bergen. Daar 4 uur per dag elektra dus internetcafe zal er niet zijn. Waarschijnlijk daarna naar oosten of met boot naar Luang Prabang. Ben inmiddels trouwens miljonair. Heb geld gewisseld. kreeg 1.000.000 kip voor 4000 Thai baht is 80 euro. Goed dat ik 2 rugzakken bij me heb. Loop trouwens steeds met los stapeltje bankbiljetten in mijn zak. Ze hoeven niet te zien wat ik in mijn portemonnee heb. Tot nu toe vind ik het reizen tussen locals het leukste en op fiets of motor rustig toeren door het landschap. Ik stop dan bij een winkeltje in een gehuchtje en trek ruim tijd uit om contact te leggen. De vrouwen schieten in eerste instantie snel naar binnen en gaan liever niet op de foto. Als ik kinderen fotografeer en hen plaatje laat zien (voordeel van digitaal) volgt de rest meestal ook. In elk guesthouse wel contact met backpackers. Lieve bescheiden Engelsen, luidruchtige Duitsers. Leuke open en spontane Aussies. Fransen waarvan een klein aantal zich asociaal gedraagt en doet alsof ze Laos nog steeds in bezit hebben. Over Israeli hoef ik het niet te hebben. Die heb ik in Nepal al leren kennen.