zeilen op Atlantic 2 preARC
Blijf op de hoogte en volg Wilma
25 Oktober 2015 | Spanje, Las Palmas de Gran Canaria
Op 16 oktober komen we aan in Puerto Gran Tarajal op Fuertaventura. Een goede haven om de buiskap te laten repareren. Daar moeten we wel een paar dagen op wachten. Dat word dus elke avond een ander restaurantje uitproberen.
Dinsdag door voor het laatste stuk naar Las Palmas op Gran Canaria.
Bij vertrek nog een lekker zeilwindje. Bij de zuidpunt van het eiland krijgen we een flinke regenbui en draait de wind weer op kop en neemt af.
Het weer is hier goed van slag. Inplaats een hogedrukgebied met een bakstagwind hebben we last van een hardnekkig Laag met tegenwind.
De hele nacht horen we een noodoproep op de marifoon. Uitkijk gevraagd naar een boot met 49 vluchtelingen aan boord. het is de 3e al deze week.
Later lees ik op internet dat de kustwacht iedereen veilig aan wal heeft gebracht.
Als we de kust aanlopen is het nog donker en blijven we buiten totdat we genoeg daglicht hebben om de haveningang goed te kunnen onderscheiden.
We knopen vast op de wachtsteiger en genieten van een ontbijt in de kuip. Als het havenkantoor opengaat kan Judy de papierhandel afwerken.
Judy zal hier een paar weken blijven liggen om het schip klaar te maken voor de gezamenlijke tocht richting Carieb. In totaal verzamelen hier 270 schepen die onder de paraplu van de ARC verder zullen gaan. Judy vertrekt 8 nov samen met 69 andere schepen naar de KaapVerdische eilanden en vandaar naar St Lucia in de Carieb. De andere 200 gaan rechtstreeks naar de overkant.
Voor Judy is dit het begin van een wereldomzeiling. Ze heeft er 4 jaar voor uitgetrokken om, geholpen door wisselende groepjes opstappers, Scorch via Australie weer terug te zeilen naar de Middellandse Zee.
De Spaanse jachteigenaren die in de Puerto Deportivo van las Palmas hun vaste ligplaats hebben zijn minder blij met de ARC. Zij moeten hun vaste plek 2 maanden verlaten om ruimte te maken voor de 270 jachten van de ARC-vloot.
Ik vlieg de volgende dag naar Eindhoven. Sandy en Don gaan 2 dagen later via Londen weer terug naar Vancouver.
Ik begon aan dit avontuur met de gedachte;
of ik ben voor goed genezen
of verslingerd aan het zeilen op groot water.
Ik vrees dat het de laatste optie is geworden. Dit smaakt naar meer.
Dinsdag door voor het laatste stuk naar Las Palmas op Gran Canaria.
Bij vertrek nog een lekker zeilwindje. Bij de zuidpunt van het eiland krijgen we een flinke regenbui en draait de wind weer op kop en neemt af.
Het weer is hier goed van slag. Inplaats een hogedrukgebied met een bakstagwind hebben we last van een hardnekkig Laag met tegenwind.
De hele nacht horen we een noodoproep op de marifoon. Uitkijk gevraagd naar een boot met 49 vluchtelingen aan boord. het is de 3e al deze week.
Later lees ik op internet dat de kustwacht iedereen veilig aan wal heeft gebracht.
Als we de kust aanlopen is het nog donker en blijven we buiten totdat we genoeg daglicht hebben om de haveningang goed te kunnen onderscheiden.
We knopen vast op de wachtsteiger en genieten van een ontbijt in de kuip. Als het havenkantoor opengaat kan Judy de papierhandel afwerken.
Judy zal hier een paar weken blijven liggen om het schip klaar te maken voor de gezamenlijke tocht richting Carieb. In totaal verzamelen hier 270 schepen die onder de paraplu van de ARC verder zullen gaan. Judy vertrekt 8 nov samen met 69 andere schepen naar de KaapVerdische eilanden en vandaar naar St Lucia in de Carieb. De andere 200 gaan rechtstreeks naar de overkant.
Voor Judy is dit het begin van een wereldomzeiling. Ze heeft er 4 jaar voor uitgetrokken om, geholpen door wisselende groepjes opstappers, Scorch via Australie weer terug te zeilen naar de Middellandse Zee.
De Spaanse jachteigenaren die in de Puerto Deportivo van las Palmas hun vaste ligplaats hebben zijn minder blij met de ARC. Zij moeten hun vaste plek 2 maanden verlaten om ruimte te maken voor de 270 jachten van de ARC-vloot.
Ik vlieg de volgende dag naar Eindhoven. Sandy en Don gaan 2 dagen later via Londen weer terug naar Vancouver.
Ik begon aan dit avontuur met de gedachte;
of ik ben voor goed genezen
of verslingerd aan het zeilen op groot water.
Ik vrees dat het de laatste optie is geworden. Dit smaakt naar meer.
-
25 Oktober 2015 - 03:18
Len:
Zo te lezen heb je een nieuwe
uitdaging voor ogen
Schip ahoy.....een vrouw met
zeebenen!
-
28 Oktober 2015 - 16:58
Marijke:
Leuk om te lezen hoe je het ervaren hebt! En nog een selfie ook, hippe tante :). Op naar het volgende avontuur! -
29 Oktober 2015 - 08:06
Evelien:
Hoi tante Wilma,
Ik wilde eigenlijk een heel verhaal typen, maar het komt hier op neer: ik ben echt ontzettend jaloers op je stoere moedige avontuurlijke instelling :) echt gaaf hoor!
Groetjes Evelien
En natuurlijk ook van Martijn, Daan en Puck -
30 Oktober 2015 - 16:35
Jeanny:
Wij zullen jou dus ms meer "kwijt" zijn aan zoiets stoers.
Maar dit is beslist geen familie-trek. Laat mij maar met ons Campertje weg gaan haha. Ik wil vaste grond onder mijn voeten/wielen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
