6 aan de ketting in Cuxhaven

Wij hebben een paar mooie zeilweken op de Oostzee achter de rug als we op 25 augustus bij Brunsbüttel de Elbe opschutten. Genoeg op de motor gevaren, de zeilen gaan omhoog.
Als de zuidooster binnen een half uur naar het zuidwesten draait is het opkruisen geblazen.
Met ebstroom mee is dat geen straf.
We houden de grote scheepvaart goed in de gaten en laveren keurig tussen containerschepen, enorme cruiseschepen, tankers en baggerschepen door.

Voor Cuxhaven stuift een politiebootje op ons af. Twee man sterk welkomstcomité aan boord.
Ze vragen naar onze bestemming en blijven tot de jachthaven in ons kielzog varen.
Als we vastliggen stellen de heren van Wasserschutspolizei Hamburg zich aan ons voor.
Ze zijn op ons afgestuurd omdat de loods van een groot containerschip van mening is dat wij te dicht in zijn vaarwater hebben gezeten.
De politie wil onze kant van het verhaal horen.
Wij vertellen dat we op een gegeven werden opgelopen door een baggerschip dat pal voor onze boeg een pirouette maakte. Wij zijn daar toen voor uitgeweken, hoorden het aandachtssignaal van de aanklager maar zijn toch echt van mening dat wij door onze manoeuvre nooit binnen de verboden 200 meter van die grote jongen terecht zijn gekomen. Tot zover de aanleiding.
Ze willen nog veel meer van ons weten. De toon is vriendelijk maar aan het einde van het gesprek weten ze alles over onze ervaring op zee, de scheepsuitrusting, navigatieapparatuur, geraadpleegde zeekaarten en gebruikte marifoonkanalen.
Ze nodigen ons uit mee te gaan naar het politiebureau. Het ziet er naar uit dat ze procesverbaal gaan opmaken, wij mogen ons dan in later stadium verweren bij de rechtbank.
Onder grote belangstelling van de in de haven aanwezige bootjesmensen worden die twee Holländer door de politie per snelboot afgevoerd naar de beroepshaven.

Op het bureau worden wij in een wachtruimte geparkeerd en voorzien van koffie en thee omdat er beraadslaagd moet worden met superieuren.
Daar zitten wij dan, nog steeds in onze zeepakken. We krijgen het er warm van.
Maar de uitslag van het overleg valt niet tegen. Opa en oma hebben een betrouwbare indruk gemaakt en ook niet onbelangrijk, ze hebben niet te diep in het glaasje gekeken.
De aanklacht “hinderen van beroepsvaart”wordt niet ingediend.
Wel krijgen wij een “Weiterfahrverbot auf grund Ausrüstungsmängel”.
Alle boeken zijn er op nageslagen en een jacht groter dan 12 meter moet indien aan de grond gelopen “3 Stück schwarze Bälle oder 2 Stück rote Rundumlichter übereinander” hijsen.
En die artikelen hebben wij niet kunnen laten zien.
Met het bestuderen van onze scheeps- en persoonsdokumenten en het invullen van de diverse formulieren zijn de twee mannen nog zo’n anderhalf uur zoet.
In ruil voor de 35 euro voor de opgelegde waarschuwing krijgen wij een indrukwekkende stapel formulieren overhandigd.
Festlegeverfügung, Mängelmeldung, Bescheinigung über eine polizeiliche Überprüfung en de Verwarnung zelf.
We worden weer netjes bij ons schip afgezet maar van uitvaren is geen sprake. We zijn tenslotte niet voor niets aan de ketting gelegd. Afgesproken is dat we iets zullen laten weten als onze uitrusting compleet is.
De politie komt dat dan aan boord controleren en zal het schip vrijgeven.

Dan maar gelijk Cuxhaven in om de gewraakte spullen te kopen.
Ja dat had je gedacht. Aan ankerbollen geen gebrek maar de rondschijnende hijsbare rode lampen zijn niet voorradig. De winkelier hoort ons verhaal aan en komt met een creatieve oplossing. Hij overlegt met de politie en en faxt hen een verklaring dat de ankerballen zijn aangeschaft en dat de lampen zullen worden nageleverd. De Wasserschutspolizei Hamburg kan daarmee leven. Wij mogen op huis aan.

Achteraf maar goed dat we geen dag verloren hebben hoeven laten gaan.
Tegen een zuidwester windkracht 5 in varen wij de volgende dag naar Norderney.
Dag 2 gebruiken wij om het Lauwersmeer te bereiken. Op de derde dag staat er een westerstorm op zee, de Deutsche Welle heeft het over 4 meter hoge golven in het Kattegat. Wij tuffen dan al comfortabel door ons mooie Friesland.