Patagonië 1 Bariloche
Blijf op de hoogte en volg Wilma
31 Januari 2014 | Indonesië, Pemuteran
25 jan ben ik met Jan via Parijs en Buenos Aires naar Bariloche gevlogen. Bariloche ligt in Nationaal Park Nahuel Huapi, een gletsjer-merengebied.
Eerste dag met kabelbaan de Cerro Otto op om daar te wandelen. 2e dag een auto gehuurd om de 5-merenroute te rijden.
Allemaal schitterend maar de mooiste ervaring was een 2 daagse trektocht waar wij net van teruggekomen zijn.
Voor de Argentijnen is dit een middelzware tocht. Voor onze Hollandse benen was het best pittig. Het laatste uur was het klimmen over rotsblokken naar refugio Frey, een berghut, schitterend gelegen tussen de rotsen.
Daar werden wij ingehaald door 6 paarden die gasflessen en eten naar de refugio vervoerden.
De berghut wordt beheerd door 4 jonge klimenthousiastelingen waardoor wij allerhartelijkst ontvangen werden.
Om 19.00uur werden de bedden verdeeld, opa en oma mochten op de onderste bedden. Omdat wij geen slaapzakken bij ons hadden werden er 2 uitgeleend.
Het diner bestond uit stevige klimmerskost, een grote berg spaghetti met ham en champignonsaus, soep vooraf, toetje na. En dat alles in een piepklein priminief keukentje bereid door onze gastheren.
Wij waren de enige buitenlanders op een Nederlands meisje na dat hier 2 jaar werkt als zendelinge van een christelijke organisatie.
De rest allemaal jonge Argentijnen voor een deel slapend in koepeltentjes die ze tussen de rotsen hadden opgezet.
Na het ontbijt met versgebakken brood hebben wij nog een rondje bij de hut gelopen om daarna de tocht terug te lopen. Het laatste uur in de regen. De bus kwam net aanrijden toen wij beneden aankwamen. Droge kleren aantrekken hebben wij toen maar in de bus gedaan.
Een uurtje later stonden we onder de warme douche in ons hotelletje in Bariloche.
Eerste dag met kabelbaan de Cerro Otto op om daar te wandelen. 2e dag een auto gehuurd om de 5-merenroute te rijden.
Allemaal schitterend maar de mooiste ervaring was een 2 daagse trektocht waar wij net van teruggekomen zijn.
Voor de Argentijnen is dit een middelzware tocht. Voor onze Hollandse benen was het best pittig. Het laatste uur was het klimmen over rotsblokken naar refugio Frey, een berghut, schitterend gelegen tussen de rotsen.
Daar werden wij ingehaald door 6 paarden die gasflessen en eten naar de refugio vervoerden.
De berghut wordt beheerd door 4 jonge klimenthousiastelingen waardoor wij allerhartelijkst ontvangen werden.
Om 19.00uur werden de bedden verdeeld, opa en oma mochten op de onderste bedden. Omdat wij geen slaapzakken bij ons hadden werden er 2 uitgeleend.
Het diner bestond uit stevige klimmerskost, een grote berg spaghetti met ham en champignonsaus, soep vooraf, toetje na. En dat alles in een piepklein priminief keukentje bereid door onze gastheren.
Wij waren de enige buitenlanders op een Nederlands meisje na dat hier 2 jaar werkt als zendelinge van een christelijke organisatie.
De rest allemaal jonge Argentijnen voor een deel slapend in koepeltentjes die ze tussen de rotsen hadden opgezet.
Na het ontbijt met versgebakken brood hebben wij nog een rondje bij de hut gelopen om daarna de tocht terug te lopen. Het laatste uur in de regen. De bus kwam net aanrijden toen wij beneden aankwamen. Droge kleren aantrekken hebben wij toen maar in de bus gedaan.
Een uurtje later stonden we onder de warme douche in ons hotelletje in Bariloche.
-
31 Januari 2014 - 02:41
Len:
Hoi Wilma en Jan, dat hebben jullie toch maar mooi gefikst. Lijkt me een mooie ervaring! Nu eerst uitrusten, een tukkie doen en dan OP naar het volgende avontuur. We kijken er naar uit!
We leven bijna in dezelfde tijdzone. Groetjes -
31 Januari 2014 - 07:41
Jeanny:
Wat is het mooi daar, ik heb zitten googlen. Super.
Groetjes aan Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
